
وزیر بهداشت از تلاش اعضای شورای سلامت دهان قدردادنی کرد
دکتر سیدحسن هاشمی در پیام روز دندانپزشک خود اورده است که «طرح تحول سلامت دهان» كه به همدلي و همراهي تمامي گروههای دندانپزشكي اميد بسته است در آغاز راه خود میباشد و این طرح امیدبخش شکوفایی بخش ارتقای سلامت دهان بر اساس سند چشمانداز کشور است.
وزیر بهداشت در این پیام از تلاش های اعضای شورای سلامت دهان و تمام اساتیدی که در همفکری، طراحی، اجرا و نظارت این طرح کوشیده اند، قدردادنی کرده است.
متن کامل این پیام به شرح زیر است:
به نام خداوند جان و خرد
بهار فصل شكفتن و آفرينش زيباييهاست و چه زيباتر، كه در چنین ایام رویش و سرزندگی، مقام و جایگاه دندانپزشك به عنوان پرچمدار و طلايهدار طراحي و خلق زيبايي در عرصه سلامت دهان و بهبود كيفيت زندگي مردم عزیز ايران اسلامي هر ساله نکو داشته میشود.
«طرح تحوّل سلامت دهان» كه به همدلي و همراهي تمامي گروههای دندانپزشكي اميد بسته است در آغاز راه خود میباشد و این امیدبخش شکوفایی بخش ارتقای سلامت دهان بر اساس سند چشمانداز کشور است. بديهي است که در سالي كه به سال دولت و ملت، همدلي و همزباني نام گرفته، گرمي دستان هنرمند و ذهن خلاق جامعه دندانپزشكي كشور در راستاي اعتدال و با تكيه بر تدبير هوشمندانه اميدي دلگرمكننده در نظام سلامت خواهند آفريد و من به اين مهم ايمان دارم.
بدون ترديد اجرای اين برنامه با همكاري گروههاي تخصصي مختلف و انديشمندان علوم دندان پزشكي میسر خواهد شد و در اين راستا از نظرات و راهكارهاي ايشان بهره خواهيم جست.
بر خود لازم ميدانم از تلاشهای اعضای محترم شورای سلامت دهان و تمامي بزرگواراني كه در همفكري، طراحي، اجرا و نظارت اين طرح، كه در واقع شامل تمامي اعضاي خانواده دندانپزشكي مي شود، قدرداني كنم.
در پناه يكتاي بي همتا سلامت و پيروز باشيد.
Tags: شورای سلامت دهان, وزیر بهداشت, روز دندان پزشکی
منبع: خبرآنلاین
مطالب مرتبط: وزیر بهداشت ۲۰ دندان پزشک را عضو شورای سلامت دهان منصوب کرد
با توافق دو وزیر، طرح جدید بهداشت دهان در یک دبستان تخصصی آغاز شد
در صورت عدم توجه به بهداشت و درمان دهان، طرح تحول سلامت ناقص است
انجمن دندان پزشکان عمومی یک مشاور به وزیر بهداشت پیشنهاد کرد
تغییر «روز دندانپزشک» در دستور کار قرار گرفت
![]()
دکتر وحید صالحی
|
شاید برخی از همکاران از خود پرسیده باشند که به چه مناسبت روز 23 فروردین را بعنوان روز دندانپزشکی انتخاب کرده اند.باید دانست که تا سال 1362؛ روز 24 دیماه یعنی سالروز تاسیس جامعه دندان پزشکی بنام روز دندان پزشکی نامگذاری شده بود. جامعه دندانپزشکی در چنین روزی در سال1341 تاسیس گردید.درتاریخ 23 فروردینماه 1360 قانون بهداشتکاران دهان ودندان توسط مجلس به تصویب رسید . دوسال بعد یعنی در سال 1362 ؛ هیئت دولت ؛سالروز تصویب قانون مذکور یعنی 23 فروردینماه را بعنوان روز دندانپزشکی برگزید.
این روز را به همکاران تبریک می گویم |
![]()
محمودی
|
اومدن روزی رو که "قانون بهداشتکاران دهان" در مجلس تصویب شده به عنوان روز دندانپزشکی اعلام کردند. اولا که "طرح بهداشتکاران دهان" جمع شد! در ثانی روز بهداشتکاران یا پرستار دندان پزشکان بذارید، برای دندان پزشکام یک روز مناسب تری پیدا کنید!! اینم شد مدیریت؟!! این همه انجمن های دندان پزشکی و این کارای بی قاعده؟
کاش هر کس مسندی رو اشغال می کنه کمی به فکر وظایف خود باشه! |
![]()
سیما
|
آنها دندانپزشک هستند؛ روزشان مبارک!
نویسنده: دکتر آریو شهدی ۱۳۸۸/۱/٢۳ امروز 23 فروردین است. چه مناسبت آشنایی! دقیقا نمیدانی به چه علت؛ ولی امروز را بنام شخصیت حرفه ای ات نام نهاده اند. ولی مگر تو تنها هستی؟ قریب 22 هزار نفر از فرزندان این آب و خاک در این یادبود با تو شریکند. به یاد آنها می افتی؛ و به یاد گذشته: آن روی سکه... در ماراتون میلیونی و جانکاه کنکور، جزء اولین نفرات بودند. دوره شش ساله دانشگاه را به این اعتبار که با سلامت "انسان"، این ارزشمندترین موجود روی زمین سروکار دارند با دقتی طاقت فرسا آموزش دیدند؛ چه در دوره علوم پایه، چه پری کلینیک و چه کلینیک. پس از آن به "خداوند تعالی" و "قرآن کریم" سوگند خوردند و "شرف و وجدان خویش" را گواه گرفتند که در برابر عزت "علم و هنر دندانپزشکی" زر وسیم و جاه و مقام را خوار بدارند و بیماران از پا افتاده را دستگیر باشند... برای ادای دین به کشور (و شاید تمرین پایداری شان به این سوگند)، 2 سال دیگر را به عنوان طرح خارج از مرکز، عموما بدور از خانه و خانواده، در مناطقی گاه با تفاوتهای عمیق فکری و فرهنگی، و با انواع مشکلات مالی تجربه کردند. آنهایی که به سربازی رفتند، به حکم انجام وظیفه هر دستوری را گردن نهادند و با حقوقی ناچیز که بیشتر به شوخی می مانست تاب آوردند. "سالهای دور از خانه" یا " 360 مثقال نخود سیاه "! آنهایی که اهل شهرهای بزرگ بودند، برای بودن و زندگی در شهر خود باید تاوان بیشتری می پرداختند. 420 (بعدا 360) امتیازی که باید کسب می کردند تا برایشان پروانه کار صادر شود، به معنای سالها دوری از خانه و کاشانه بود. به طبابت در مناطق کشور بر اساس میزان محرومیت شان از 30 تا 140 امتیاز سالانه تعلق می گرفت؛ و لاجرم هرچه منطقه محروم تر، امتیاز بیشتر. بسم الله... تو هم با من نبودی! تبعیض ها بیشتر نمایان میشد. آنها که دستشان به جایی بند بود نیازی به این زحمتها نداشتند. قوانین پر بود از تبصره ها و بند های خاص. عین دوران دانشجویی. این شد که جمع "عزیزان" خیلی زود از قافله جدا شد و به سرمنزل مقصود رسید. کاش من هم یک جوشکار بودم! خیل عظیم "دیگران" مشکلی تازه را تجربه می کرد. تاسیس یک مطب دندانپزشکی فعال نیازمند وسایل و تجهیزات بسیاری است؛ و خرید آنها سرمایه قابل توجهی می طلبید. عده قلیلی که دستشان به دهانشان می رسید و از کمکهای خانواده بهره مند می شدند به کنار... دولت برای حمایت مالی از دندانپزشکان جوانش هیچ برنامه ای نداشت! باورتان می شود در مملکتی که جوشکار و آرایشگرش با گذراندن یک دوره کوتاه مدت فنی و حرفه ای، از وامهای بلند مدت، کم بهره و حتی بیش از مقدار نیازشان "بهره مند" می شوند و به نام حمایت از اشتغال، صفایی به وضع خانه و زندگی و اتومبیل خود می دهند، یک دندانپزشک جوان برای تهیه یک وام کوتاه مدت با بهره بالا دچار مشکل باشد؟! سه راه بیشتر وجود نداشت: * یا با یک سرمایه گذار شریک شوی * یا مبلغ مورد نیاز را اصطلاحا نزول کنی * و یا به دریافت همان وام بانک دل خوش کنی. اولی برای خیلی ها امکان نداشت. دومی هم با اعتقادات خیلی های دیگر سازگار نبود. می ماند سومی. و اما سومی، هرچه که بود اصلا جالب نبود. جوجو اومد آب بخوره، افتاد تو حوضک!! دردسرتان ندهم، خدا نیاورد آن روزی را که چشم باز کنید و ببینید در گردابی از عدد و رقم و حساب و بدهی گیر افتاده اید. آنهایی که با جنس و بازار و خرید و فروش سروکار دارند اینجور چیزها برایشان طبیعی است. اما کسی که با جان (و حداقل سلامت) مردم سروکار دارد چه؟ اویی که باید ذهنش را، زندگی اش را معطوف و متمرکز بر ارتقای سطح سلامت جامعه اش کند؛ و در تلاشی مادام العمر بکوشد تا دانسته هایش را برای "بهروزی" دیگران مدام "به روز" کند؛ و کمترین لازمه این تلاش، ذهنی آسوده و پالوده است...؟ منطق حکم می کند که برای رهایی از مشکلات مالی، باید درآمدت را بالا ببری و هزینه هایت را پایین بیاوری. این جمله طلایی را روی کاغذ ذهن می نویسی و درست در کنار سوگند نامه قاب شده ات به دیوار می چسبانی. لاجرم همیشه هردو را باهم بیاد می آوری. نتیجه اش این می شود که مجبور می شوی بیشتر و بیشتر کار کنی؛ بدون اینکه بتوانی دست از پا خطا کنی. شوخی که نیست؛ سوگند خورده ای. آن هم به چه چیزها... تازه این در صورتی است که به اندازه کافی مراجعه کننده داشته باشی. والا مجبوری به دنبال شغل دومی بگردی. یا اینکه این شغل شریف را ببوسی و بگذاری کنار؛ و فقط به عنوان "دکتر"ی که دیگران خطابت می کنند دل خوش کنی. متاسفانه در این مورد مرغ همسایه دیگر واقعا غاز است، و باز هم آنهایی که مجبور به مهاجرت می شوند را می گذاریم کنار... این از درآمد. ولی مگر هزینه ها پایین آمدنی هستند؟ اصلا فکرش را هم نکن. دندانپزشکی شغلی بسیار پرهزینه است. از هزینه های جاری مطب گرفته تا خرید لوازم و مواد مصرفی، تجهیزات جدید و تعمیرات و استهلاک دستگاه ها و نیز بیمه و مالیات، همگی روز به روز گرانتر می شوند. چاره ای نیست جز اینکه "یه جوری" جفت و جورش کنی. تازه می فهمی چرا به دندانپزشکی می گویند علم و "هنر" ! جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را... 30 سالگی را پشت سر گذاشته ای. ازدواج کرده و نکرده، بچه دار بوده و نبوده، خانه خریده و نخریده، ماشین داشته و نداشته و ... یک روز به خودت می آیی و می بینی انگشتانت بیخودی بیحس می شوند؛ نصف شب گردن درد امانت را می برد؛ گوشهایت به تیزی سابق نیستند و چشمانت دیگر آن "سو"ی سابق را ندارند. ای دل غافل! مشکلات شغلی است دیگر... چه می شود کرد؟ اگر موانع مالی را رد کرده باشی، می توانی کمی به خودت استراحت بدهی. در غیر اینصورت ادامه بده دکتر جان... سرت سلامت... سختی اش همین 120 سال اوله ! بیا اینم روز تو! امروز 23 فروردین است. چه مناسبت آشنایی! شاخه ای رز زیبا ، و بوسه ای که مادر بر گونه ات می نوازد. روزت مبارک! و سیل تبریک های تلفنی.. سختی ها را از یاد می برم. به خود می بالم. امروز روز "من" است. روز "دندانپزشک". منبع: yourdentist.persianblog.ir |
![]()
دکتر وحید صالحی
|
فکر میکنم23 فروردین بمناسبت تصویب قانون بهداشتکاران دهان و دندان بعنوان روز دندانپزشک تعیین شده است.اینهم مناسبت آن!!امیدوارم اشتباه نکرده باشم
|
![]()
دکترهنرمند جوانبخت | Javanbakht
|
|
![]()
دکترهنرمند جوانبخت | Javanbakht
|
روز دندان پزشکی بر دندان پزشکان مبارک!
انجمن دندان پزشکی ایران اعلام کرده روز دندان پزشکی باشکوه تر برگزار خواهند کرد ایا مقدمه این برنامه باشکوه برنامه ریزی گردیده است؟ یا باز هم تعداد اندکی شرکت خواهند نمود! ودررسانه ها نیز گزارش نخواهد شد..چرا دندانپزشکان درمشارکت های عمومی وجشن ها کمتر رغبت نشان می دهند؟ اگر امتیاز ها ملاک نبود گنگره ها نیز کم رنگ تر می شد در این روز باید یکی از ارکان پیشگیری و ترویج بهداشت دهان ودندان، یک شعار ملی برای هم وطنان نوید بخش باشد تا مردم این روز فراموش شده را همیشه به یاد داشته باشند.جای تاسف است اقشار پزشکی نیز از این روز بی خبر هستند بنابراین باید کار زیر بنایی کرد،این روز تا حتی در سال نامه ها...نیزدرج نشده است علت چیست؟ این همه گنگره ها و جلسات وباز آموزی های دندان پزشکی نتوانسته است روز دندانپزشکی را به اقشار پزشکی و دندانپزشکی اعلام نمایند که این روز مهم چه روزی است امیدوارم امسال بتوانیم این روز را با شکوه تر و هدف دار برگزار نموده نوید بخش سال های اتی برای گرهمایی اکثر قریب به اتفاق شرکت دندانپزشکان جهت ارتقاء کیفیت ترویج فرهنگ بهداشت دهان و دندان دربین اقشار جامعه باشد. |
![]()
دکتر آیرج کی پور | Keipour
|
در همه شهرهای ایران- جشن روز دندانپزشکی
از سال 1303 تا کنون، گروهی از پزشکان ایرانی (دندان پزشکان) دارای سازمان اجتماعی– حرفه ای شدهاند. از نظر تاریخی، این تشکل، یکی از با سابقهترین سازمانهای اجتماعی پزشکان آسیا است. از آن زمان تا امروز، جامعه ایران تحولات بسیاری را از سر گذرانده است و به تبعیت از آن، نهادهائی که منافع ویژه این قشر را بازتاب میدهند نیز دگرگون شده اند. آن چه از این گونهگونی آموخته میشود این است که تشکلها و مناسبت ها امکانی هستند برای بروز طرح چالشها و خواستههای حرفهای و نمیبایست بر سر نام و مناسبت، به «همه یا هیچ» پناه برد. کورسوی یک فانوس دریائی، برای ملوانی که درگیر خیزابها است، زندگی بخشتر از نورخورشید، درخشندگی دارد. در تقویم رسمی کشور، روزی را بهنام دندان پزشکان پذیرفتهاند. گروهی باور دارند که روز مناسبی را انتخاب نکرده اند. بنابراین جای گفتمان برای پیدا کردن مناسبتی بهجا تر، باز است. اما تا آن زمان، نمیتوان فراموش کرد که روزی در تقویم ایران به نام دندان پزشک وجود دارد و «روز دندان پزشکی» نمیبایست فراموش شود. دندانپزشکان، سازمانیافتهترین قشر پزشکانند. اگرچه انجمنهای صنفی حرفهای کارآمد یا ندارند و یا انجمن صنفی آنان، با اساسنامه ای ناتوان، خاری بر پای حرکت به سوی گشایش چالش های صنفی شده اند.( استخدام منشی، قراردادکاری با درمانگاهها، بازنشستگی، بیمه، عوارض، مالیات، خرید محل کار، و ...) ، ولی انجمنهای علمی آنان فعال است. کنگرهها و همایشهای سالانه، هزاران دندانپزشک را به گرد هم می آورند ولی بنا به خصلت این گونه گردهمائیها، به ندرت نشستهای دوستانه و خانوادگی را شاهد بوده ایم. نه تنها در تهران، بلکه در شهرستانها نیز مکانی برای گردهم آمدنهای خانوادگی و ایجاد دوستی و صمیمیت کمتر دیده میشود. چند سالی است بنا به ابتکار بعضی از شهرستانها روز دندانپزشک بهانهای شده است برای اینکه دندان پزشکان یک شهر، یک روز، در جشنی، در کنار هم با خانواده شرکت کنند. هم خود با دندان پزشکان شهر آشنا شوند و هم خانواده آنان یکدیگر را باز یابند. اگر در تهران و شهرهای بزرگ، باشگاه دندانپزشکان و یا حداقل باشگاهپزشکان داشتیم ( مانند فرهنگیان که خانه فرهنگیان دارند و بانکی ها و ...) شناخت دندان پزشکان از هم به گونه ای نبود که وقتی وارد شهر کوچکی میشویم و از مطب یک دندانپزشک آدرس مطب دندانپزشک دیگر را میپرسیم، با جواب «نمی دانم» و یا «نمیشناسم» مواجه شویم. روز دندانپزشکی را در تمام شهرهای ایران جشن میگیریم. از همه دندان پزشکان شهر چه عمومی و چه متخصص دعوت کنیم در کنار هم، فارغ از این که در کدام انجمن فعالیت میکنند، عکسی به یادگار بگیریم که به قول کوهی کرمانی: شعر و عکسی ماند از ما یادگار. |
![]()
پریسا پیمان | Peyman
|
یادم می آید شبهایی را که دایی جانم با انبردستی که از دسته ی قرمز و سر بزرگش وحشت داشتم، یکی یکی دندان های شیری لق شده ام را بیرون می آورد و بعد تا می آمدم بزنم زیر گریه نگاهی با اخم به چشمان معصومم می انداخت و دستم را که از ترس مشت کرده بودم تا فریاد نزنم، باز می کرد و دندان در آروده را کف دستم می گذاشت و دوباره مشتم را می بست و با غیض می گفت : " ساکت! گریه نکنی ها!زود برو پشت آن دیوار خرابه و قایمش کن لای گل و خشت دیوار؛ حواست باشد که جای مطمئنی بگذاری که کلاغ ها پیدا نکنند، که اگر پیدا کنند کارت زار است و تمام دندان هایت می ریزد!" در عالم کودکی، با تمام زودباوری هایش ترسی تمام وجودم را فرامی گرفت که حتما دایی جان راست می گوید و اگر گریه کنم یا دندانم را خوب مخفی نکنم و کلاغه پیدایش کند، ای وای و ای وای! شک ندارم که مثل پدربزرگ بی دندان می شوم!
بعد شب تا صبح از فکر بی دندانی، گرچه از تاریکی هم وحشت داشتم، به پشت دیوار خرابه ی حیاط خانه قدیمی مادربزرگ می رفتم و با انگشتان کوچکم دست می کردم در درز دیوار که ببنم دندانم سر جایش هست یا نه! و بعد به آسمان پرستاره ی روستا خیره می ماندم تا ببینم آیا کلاغی در دل سیاهی پر می زند یا نه. کمی خیالم راحت می شد که دندانم سر جایش هست و کلاغی هم آن دور و بر به کمینش ننشسته! بعد می رفتم می خوابیدم. و باز صبح آفتاب نزده سراغش می رفتم و تا چند روز این کار ادامه داشت. روزی رفتم و دیدم دندانم نیست! خدا می داند که چقدر گریه کردم و مرتب در آینه خودم را بی دندان تصور می کردم! یواشکی سراغ لیوان دست دندان پدربزرگ می رفتم و تصور می کردم چقدر داشتن این دندان ها زجرآور است؛ خصوصا وقتی یادم می آمد که چه صداهایی ازش می آید وقتی پدربزرگ با آنها غذا می خورد! بگذریم... گذری کردم بر دفتر خاطراتم به بهانه ی روز دندان پزشک. روزی که ارج می نهیم بر مقام بزرگ مردان و زنانی که سالها تلاش می کنند برای تحصیل و بعد سالها تلاش می کنند برای کار و خدمت به مردم. یاد کنیم از تمامی درگذشتگانی که سال ها برای اعتلای حرفه زحمت کشیده اند و عزیزانی که اکنون سایه ی پرمهرشان هست و به جاست که وجود ارزشمندشان را ارج نهیم و قدردانی از آنها را به یک روز ختم نکنیم. یاد می کنم از دندان پزشکی که سالهاست با صبوری دندان هایم را درمان کرده اند و با دستان توانمند ایشان و کار صبورانه شان، تمامی ترس های کودکی ام از بی دندانی و درد و آمپول و غیره، به دست فراموشی سپرده شد. یاد می کنم ازایردنی ها و تمامی کسانی که اگر دندان پزشک هم نیستند، اما برای اعتلای حرفه دندان پزشکی و فرهنگ جامعه زحمات فراوانی می کشند و سالهاست بی دریغ در این راستا تلاش می کنند. برتمامی دندان پزشکان ایرانی در هرکجای کره ی خاکی هستند این روز را تبریک می گویم. با احترام پریسا |
![]()
Fariba
|
درود
ازخواندن مطلب و خاطره زیبا شما، به یاد دوران کودکی ام افتادم که همیشه از مطب دندانپزشکی و دندان پزشکان می ترسیدم و برعکس بیشترین مراجعه ام هم به مطب دندانپزشکان بود! به طوری که دفترچه های بیمه کودکی ام پر از ویزیت دندانپزشکان متعدد بوده است! ![]() من هم در اینجا روز دندانپزشک را به همه دندان پزشکان محترم و برادران دندانپزشک عزیز و گرامیم تبریک و شادباش عرض می کنم. با آرزوی سلامتی، شادکامی، سرفرازی و پیشرفت روزافزون فریبا |
![]()
دکتر محمدعلی افتخاری | Eftekhari
|
در تاریخ 18 دی ماه جاری دکتر غزنوی از روی لطف و محبت تلفن کردند و جریان جلسه شنبه مورخ 16/10/91 هیئت مدیره را در رابطه با موضوع پنجاهمین سال تاسیس جامعه دندان پزشکی ایران و تصمیم متخذه به صورت قدردانی از هیئت موسس در دهم اسفند 91 گفتند.
عکس متصل به این نامه مربوط به مزار من است که این سنگ در قطعه 36 بهشت زهرا ردیف 143 شماره 36 با ذکر تاریخ تولد و البته بدون نوشتن تاریخ دیده فروبستن (که در دست خدا می باشد) نصب شده است. اگر به دیده بصیرت به متن سنگ نبشته بنگرید متوجه می شوید که دکتر افتخاری ارتباط خود را با جامعه دندان پزشکی ارجح از سایر سمت های احرازی اجتماعی دانسته و 420 سانتیمتر مربع از فضای سنگ را به تکرار کلمه جامعه دندان پزشکی بصورت پیچ در پیچ اختصاص داده است. بلی، من همان گونه که برای فرزندانم صرف وقت کردم، برای جامعه دندان پزشکی نیز به عنوان فرزند چهارم خود صرف وقت و مال و جان کردم و حق دارم که در پنجاهمین سال موجودیت این جمعیت انتظار عکس العمل صحیح از طرف انجمن دندان پزشکی ایران داشته باشم. متاسفانه صدای افراد حق طلب و حقیقت جو که در هیئت مدیره اکثریت دارند، تحت الشعاع گفته های خلط مبحثی است که اقلیت بده بستان و زد و بند چی در آن هیئت ابراز می دارند و متانت گروه اول و حفظ احترام همکاری از طرف آنان مانع تابش نور حقیقت در جو بعضی جلسات است که شنبه گذشته یکی از آنها می باشد. در حدود 8 ماه قبل اهمیت پنجاهمین سال تاسیس جامعه را به آقای دکتر غزنوی و آقای دکتر تاجرنیا یادآور شدم و طی ماههای بعد نیز موضوع را تکرار کردم ولی نتیجه آن؟ هیئت موسس در کنگره 22 و به هنگام رونمائی از لوح برنجی اسامی آنان و سپس در کنگره 25 و 48 مورد تقدیر و تکریم قرار گرفته و با توجه به اینکه این افراد به طور انفرادی نیز به مناسبت های مختلف تشویق شده اند، مطلقاً نیازی به قدردانی در 10 اسفند 91 از طرف هیئت مدیره فعلی انجمن ندارند و عطای مخالفین جامعه را به لقایشان می بخشند. آنان که با احترام گذاشتن به پنجاهمین سال موجودیت جامعه دندان پزشکی ایران مخالفت کرده اند و آنان که نتوانستند در جلسه 16/10/91 حقانیت خود را به بقیه بقبولانند اطمینان داشته باشند که نسل پویا و جستجوگر دندان پزشکی ایران، جشن یکصدمین سال تاسیس جامعه دندان پزشکی ایران را در 24/10/1441 برگزار خواهد کرد. و من در این موضوع تردید ندارم! و من اله التوفیق - دکتر محمد علی افتخاری 20/10/91 |
![]()
دکتر همایون فراست | Farasat
|
استاد افتخاری عزیز این آرزوی هر جمعیتی است که پنجاهمین سالگرد تأسیسش را باشکوه و سریلندی برگزار کند، برگزاری جشن پنجاهمین سال تأسیس قدیمی ترین NGO گروه پزشکی کشور افتخاری بزرگ برای جامعه دندان پزشکی کشور بود ولی متأسفانه دوستان در این جلسه حقانیت ما را برآورده نکردند!!!
دکتر همایون فراست |
![]()
دکتر محمدعلی افتخاری | Eftekhari
| ||
دکتر محمدعلی افتخاری دهم اسفند ماه یک هزار و سیصد و نودویک | ||
![]()
دکتر امین سلطانی | Soltani
|
جناب استاد افتخاری بزرگوار!
چقدر خوب است حالا که فرمودید "اقلیت بده بستان و زد و بند چی در آن هیئت" آنها را بیشتر معرفی کنید. دوران سختی است این سالها. از این گونه حرفها زیاد میشنویم این طرف آن طرف. اما با اعتماد قلبی و باوری که من به حضرتعالی دارم این فرمایش شما از این جنس حرفهای این سالها نیست. قطعا پشت آن معرفتی هست. پس لطفا باز کنید مطلب را . من از صحبتهای دکتر فراست هم چیزی دستگیرم نشد. برای شما آرزوی طول عمر دارم. |
![]()
دکتر سید جواد سید محسنی | Seiedmohseni
|
خیلی مطالب این فروم جالب بود. از ایردن سپاسگزارم.
همکاران دندانپزشک ما دارند یک اشتباه می کنند، 23 فروردین "روز دندانپزشکی" است و نه "روز دندانپزشک"! این روز تنها برای تجلیل از "مقام دندانپزشک" نیست. در این روز دندانپزشکان، رسانه ها و انجمن های صنفی می بایست فرهنگ بهداشت دهان را ترویج کنند. لزومی ندارد ما خودمان را از سایر رشته های پزشکی جدا کنیم و بعد فریاد مظلومیت سر دهیم. آیا باید "چشم پزشک ها" هم برای خود روزی داشته باشند! برای همه پزشکان، روزی به عنوان «روز پزشک» وجود دارد. ما همه «پزشک» هستیم. «دندان پزشکی» را برای «پیرا دندان پزشکان» و همچنین ارتقای «فرهنگ بهداشت دهان جامعه» بگذاریم! |
![]() |
![]() |